Opowiesci z Krainy Deszczowców

Sierpień roku 1822 był wyjątkowy dla mieszkańców Edynburga. Nabrzeża portu w Leith były wypełnione wiwatującymi tłumami. Po raz pierwszy od  170-ciu lat do stolicy Szkocji przybywał król. Było to o tyle niezwykle, że od czasu szkockich powstań ta północna kraina była traktowana w Londynie jak krnabrny uczeń, którego trzeba wstawić do kąta. Po bitwie pod Culloden w 1746 zakazano noszenia tradycyjnego stroju szkockim góralom (tartan) czy gry na szkockich dudach (za wyjatkiem szkockich oddziałów wojskowych walczących dla Imperium Brytyjskiego). A tymczasem król George IV przybywał odziany w strój w szkocką kratę. W czasie uroczystości powitania królewskiej głowy schodzącej z królewskiego jachtu, brały udział grupy młodzieży i szlachty szkockiej, odświętnie ubrane w tradycyjne szkockie stroje i barwy klanowe. Cała ceremonia powitania została wcześniej przygotowana i zsynchronizowana przez Sir Waltera Scott'a, który był w tym czasie najpopularniejszym  powieściopisarzem  w Zjednoczonym

Ujście  rzeki Almond  w  Cramond Nie wiadomo czy ktoś by się dowiedział o " Lwicy z Cramond " gdyby nie przypadek . W 1997 roku mężczyzna  przeprawiający ludzi łodzią na drugi brzeg rzeki Almond (najbliższy most jest 2 kilometry w dół rzeki) dostrzegł wystający kamień z mułu rzecznego przy nabrzeżu. Niski poziom wody pozwolił na dostrzeżenie potencjalnego zagrożenia dla łodzi, więc mężczyzna operujący przeprawą promową postanowił usunąć kamień z dna rzeki. Szybko zorientował się, że nie był to zwykły kamień i zawiadomił odpowiednie służby. Wystająca część kamienia miała kształt głowy zwierzęcia. Wkrótce ekipa archeologów odkopała i wydobyła kamienną rzeżbę , przedstawiającą lwicę pożerającą głowę człowieka. Na piedestale z którego wyrastała figura zwierzęcia, wykonano również rzeżbienia dwóch węży. Dla archeologów nie było problemem ustalenie pochodzenia kamiennej figury, została wykonana przez Rzymian w okresie okupacji tej częsci Szkocji, z piaskowca wydobytego z rejonu odl

To był słoneczny i przejrzysty dzień, doskonały na wycieczkę w góry. Już od samego rana ze zboczy gór ponad Glen Shee mogłem widzieć doskonale odległe rejony. Na nizinach w kierunku południowo- zachodnim stała mgła, warstwa mleka przylegająca nisko nad gruntem. To było daleko, gdzieś poza Perth, jakieś dobre kilkadziesiąt kilometrów od gór. Przez kolejne godziny ta nisko stojąca warstwa mgieł, chmury jakby, przesuwała się na północ, pełzając nisko. Powoli i systematycznie rozszerzając zasięg. Po południu biała wata dotarła do podnóża gór, leniwie wypełniając doliny i ślamazarnie pnąc się pod górę. Morze gór zaczęło wypełniać się morzem skondensowanej pary wodnej. Schodziłem w dół i właściwie czekałem, aż  ten puszysty, biały dywan  dotrze bliżej. Wyciągnąłem aparat, nie śpiesząc się i kalibrując zrobiłem dwa zdjęcia. Trzecie zdjęcie było ostatnim jakie zrobiłem. Napierająca mgła nagle przyspieszyła, a może tak mi się wydawało, gdyż ona poruszała się pewnie cały czas swoim tempem, tr

                                                                   Rzeka  Clyde Glasgow jest najwiekszym miastem Szkocji i bez wątpienia  zmieniającym się szybko dzieki dużym inwestycjom kapitału. Jednak złą sławę przynosi miastu tzw. " Efekt Glasgow " (Glasgow Effect), fenomen który od dłuższego czasu socjolodzy próbują wyjaśnić w sposób racjonalny.  "Efekt Glasgow" jest zjawiskiem dotyczącym złego stanu zdrowia i wczesnej umieralności wśród mieszkańców tej aglomeracji. Pierwszy raz problem dostrzeżono już w latach 50-tych ubiegłego wieku, ale problem przybrał na sile w nastepnych dekadach. Nie byłoby w tym może nic dziwnego, gdyż warunki życia w dużych, postindustrialnych miastach są z reguły mniej sprzyjające dla zdrowia ich mieszkańców. Zestawiono jednak dane statystyczne z innymi przemysłowymi miastami w Wielkiej Brytanii; w porównaniu do Liverpoolu i Manchesteru, mieszkańcy poprzemysłowych dzielnic w Glasgow mają o 30% mniej szans na dożycie wieku 65 lat